حکایت مرغ زیرک: داستانی زیبا از سندبادنامه مبنی بر اینکه قسمت نتیجه کار ماست!
حکایت مرغ زیرک: در نزدیکی شهر کابل یک هدهد بود که بسیار باهوش و زیرک بود و در باغی بر درختی لانه داشت و در آن باغ پیرزنی زندگی می‌کرد و چون پیرزن هرروز ریزه‌های نان روی بام خانه‌اش می‌ریخت و هدهد می‌خورد باهم آشنا شده بودند و گاهی باهم احوال‌پرسی می‌کردند.
این مطلب هم جالبه: ریشه دشمنی گرگ و سگ و گربه و موش+حکایت جالب و شنیدنی از ادبیات کشور لتونی
حکایت مرغ زیرک
یک روز پیرزن از خانه بیرون آمد تا دنبال کاری برود، دید هدهد، هم از آشیانه بیرون آمده روی شاخه درخت نشسته و دارد آواز می‌خواند.
پیرزن گفت: «می‌دانی چه خبر است؟»
هدهد گفت: «چندان بی‌خبر هم نیستم، مگر خبر تازه‌ای هست؟»
پیرزن گفت: «زیر درخت را نگاه کن، بچه‌ها را می‌بینی؟»
هدهد گفت: «می‌بینم، دارند بازی می‌کنند.»
پیرزن گفت: «معلوم می‌شود با همه زیرکی خیلی ساده‌ای. آنها بازی نمی‌کنند بلکه دام و تله می‌گذارند تا تو و امثال تو را در دام بیندازند.»
هدهد گفت: «اگر برای من است زحمت بیهوده می‌کشند، من خیلی باهوش‌تر و زیرک‌تر از آن هستم که در دام بیفتم. تو هنوز مرا نشناخته‌ای. چهل‌تا از این بچه‌ها باید پیش من درس بخوانند تا بفهمند که یک مرغ را چگونه باید بگیرند، این‌ها که بچه‌اند، بزرگ بزرگ‌هایش هم نمی‌توانند مرا فریب بدهند.»
پیرزن گفت: «درهرحال مواظب خودت باش و زیاد به عقل و هوش خودت مغرور نباش، همه مرغ‌هایی که در تله می‌افتند پیش از گرفتاری همین حرف‌ها را می‌زنند. ولی ناگهان به هوای دانه و به طمع خوراک به دام می‌افتند.»
هدهد گفت: «خاطر مبارک آسوده باشد، من هوای خودم را دارم و حواسم جمع جمع است.»
پیرزن گفت: «امیدوارم این‌طور باشد» و بعد از باغ بیرون رفت و تا ظهر نیامد. کودکان هم که تورها را برای گرفتن مرغ‌ها نصب کرده بودند تا نزدیک ظهر آنجا بودند و خسته شدند و دام‌ها و تله‌ها را جمع کردند و رفتند خانه‌شان ناهار بخورند.
هدهد وقتی باغ را خلوت دید از شاخه درخت به پشت‌بام پرید و ازآنجا به درخت دیگر و کم‌کم آمد پایین و به هوای اینکه از دانه‌هایی که کودکان پاشیده‌اند استفاده کند آمد روی زمین نشست و بنا کرد دانه جستن. برنج بود و ارزن بود و گندم بود و عجب چیزهای خوبی بود و اتفاقاً یکی از بچه‌ها یادش رفته بود توری را که با نخ نازک درست کرده بود جمع کند و ببرد و هدهد همچنان که دانه می‌خورد به آن تله رسید و ناگهان نخ‌ها بر دست و پای او محکم شد و گیر افتاد و هر چه کوشش کرد خود را نجات بدهد نشد که نشد. مرغ زیرک که می‌رمید از دام، با همه زیرکی به دام افتاد و از ترس و ناراحتی بی‌هوش شد.
در این موقع پیرزن به خانه برگشت و از هر طرف بالای درخت‌ها و بام‌ها را نگاه کرد، هدهد را ندید تا نزدیک درخت آمد و دید هدهد در دام افتاده است.
پیرزن نخ‌های تور را پاره کرد و هدهد را حرکت داد تا به هوش آمد و به او گفت: «دیدی که آخر به طمع دانه خودت را گرفتار کردی.»
هدهد گفت: «بله، گرفتار شدم اما این گرفتاری از طمع نبود بلکه قسمت و سرنوشت بود و با سرنوشت هم نمی‌توان جنگید. دام را که برای من تنها نگذاشته بودند. اگر هر کس دیگر هم به‌جای من بود و قسمتش این بود که در دام بیفتد می‌افتاد حتی اگر یک کلاغ بود.»
پیرزن گفت: «هیچ این‌طور نیست، اول اینکه کلاغ یک مرغ دیرآشنا و بدگمان است و کمتر به دام می‌افتد، دوم اینکه کلاغ نه زیبا و خوش‌آواز است که او را در قفس نگاه دارند و نه گوشتش خوراکی است که او را بکشند و بخورند و اگر هم در دام بیفتد او را رها می‌کنند که برود. دام و تور و تله را هم همیشه برای مرغ‌های زیبا و خوش‌آواز یا حیواناتی که گوشتشان خوراکی است می‌گذارند. کبک را و کبوتر را می‌خواهند بخورند و هدهد و بلبل و طوطی را می‌خواهند زندانی کنند و از زیبایی یا صدایشان لذت ببرند.
این است که دام را همیشه برای تو و امثال تو می‌گذارند و تو که مرغی زیبا هستی باید بیشتر حواست جمع باشد تا گرفتار نشوی؛ اما اینکه می‌گویی قسمت بوده و سرنوشت بوده، این هم معنی ندارد. قسمت و سرنوشت بهانه اشخاص تنبل یا اشتباهکار است که می‌خواهند برای خطای خود عذری بیاورند، قسمت فقط نتیجه کارهای خود ماست: اگر درست فکر کرده باشیم موفق می‌شویم و اگر خطا کرده باشیم و اشتباه کرده باشیم شکست می‌خوریم یا گرفتار می‌شویم.
اگر قسمت بود که تو در دام بیفتی من نمی‌رسیدم و تو را نجات نمی‌دادم، اما می‌بینی که حالا نجات یافته‌ای، پس قسمتی در کار نبود. گرفتار شدن تو در اثر غفلت بود و سر رسیدن من هم یک تصادف بود. تصادف هم کور است و حسابی ندارد. گاهی بد است، گاهی خوب است، آمدن من تصادف خوبی بود، تو نجات یافتی. اگر کودکان زودتر از من برمی‌گشتند تصادف بدی بود و تو را می‌گرفتند.
هدهد گفت: «صحیح است، من با همه زیرکی و هوشیاری بازهم اشتباه کردم و بعدازاین بیشتر احتیاط می‌کنم.»
این مطلب هم جالبه: حکایت جالب ذغال فروشی که ناصر الدین شاه را مثل ذغال سیاه کرد!
درباره سندبادنامه
سندبادنامه در موضوع آداب کشورداری و رفتار با رعیت است و از دیدگاه ساختار با کلیله و دمنه همانندی دارد، یعنی یک داستان اصلی که در ضمن آن داستان‌ها و قصّه‌های دیگری نیز می‌آید و آن داستان اصلی شبیه داستان سیاوش و سودابه و قصّهٔ یوسف و زلیخا است.
مجموعه حکایت‌ها و داستان‌های پندآموز است که به‌صورت پی‌درپی آمده و هدف آن به‌ظاهر آگاه ساختن پادشاه و در واقع تنبیه و تَنَبُّه خواننده‌است. روند داستان دربارهٔ حکومت پادشاهی عادل به نام کوردیس است که در کشور هندوستان حکمرانی می‌نموده و پس از آن‌که فرزندش تا سنّ جوانی هیچ علمی نیاموخت، حُکما و فلاسفه گرد آمدند و تدبیری اندیشیده وی را توسّط یکی از آنان که سِندباد نام داشت، آموزش دادند.
آنگاه تا رفع بلا و قضای آسمانی، هر روز به‌صورتی وزیران برای پادشاه حکایتی نقل می‌کردند و در انتهای کار نیز کلمات حکمت‌آموزی که لازمهٔ حکومت است، در هشت‌بند به‌عرض پادشاه رساندند. داستان سِندبادنامه با شکرگزاری پادشاه به داشتن فرزندی آراسته به‌زیور حکمت و کناره‌گیری از سلطنت به نفع وی و پرداختن به آخرت خاتمه یافته‌است.
این مطلب هم جالبه: اصطلاح رفت داخل باقالی ها از کجا آمده است + داستان جالب و شنیدنی
امیدواریم از حکایت مرغ زیرک خوشتان آمده باشد. شما همواره می توانید سوالات، بازی های فکری، پازل ها و تست های شخصیت شناسی بیشتر را در بخش داستان مجله اینترنتی اهل فان مشاهده و مطالعه کنید. در صورت تمایل آنها را با دوستان خود به اشتراک بگذارید. به خصوص آنهایی که علاقمندند خود را بهتر بشناسند.
درگیر شدن مغز در بازی های فکری می تواند یک راه سرگرم کننده و عالی برای استراحت از استرس های روزانه باشد. تمرکز ما را از نگرانی‌ها دور می‌کند و به ما اجازه می‌دهد در حالی که هنوز ذهن خود را تمرین می‌دهیم، استراحت کنیم. بازی های فکری اغلب شامل به خاطر سپردن و یادآوری اطلاعات است که به بهبود حفظ حافظه و مهارت های یادآوری کمک می کند.
این می تواند به ویژه برای افراد در هر سنی، از جمله دانش آموزان و افراد مسن مفید باشد. شما هرروزه در مجله اینترنتی اهل فان مطالب متنوعی از انواع تست شخصیت، تست بینایی،هوش تصویری، معمای تصویری را می توانید ببینید و لذت ببرید. همچنین می توانید در شبکه های اجتماعی مانند اینستاگرام و فیس بوک اهل فان ما را دنبال کنید.
