ادویه

ادویه: ادويه را بخشی از يک گياه معطر تعريف می کنند. ادویه مواد گیاهی استفاده شده به منظور عطر و طعم دهی به مواد غذایی هستند و از برخی از آن‌ها برای مقاصد خوراکی یا دارویی نیز استفاده می‌شود.

 ادویه در زبان عربی جمع مکسر دواء است و چاشنی معادل فارسی آن است.

ادویه‌ها همچنین به عنوان ماده نگهدارنده استفاده شده‌اند و برای انسان در بسیاری از زمینه‌های دیگر مفید هستند.

یک ادویه می‌تواند دانه خشک شده، میوه، ریشه، پوست یا مواد مغذی گیاهی در مقادیر ناچیز به عنوان افزودنی مواد غذایی برای عطر و طعم و رنگ باشد یا به عنوان یک ماده نگهدارنده باشد که باکتری‌های مضر را می‌کشد یا از رشد آن‌ها ممانعت به عمل می‌آورد.

ادویه ممکن به منظور عطر و طعم دهی به غذا یا برای پنهان کردن طعم‌های دیگر استفاده شود. در آشپزخانه، ادویه جات از سبزیجات که برگ دار، قسمت‌های گیاه سبز مورد استفاده برای طعم دهی یا به عنوان چاشنی هستند، متمایز هستند.

در فرهنگ‌ها

در  فرهنگ   های مختلف  گیاهان متعددی جهت طعم دادن به غذاهای مختلف به کار می‌رود و شاید راز تفاوت عمده در طعم غذاها در ملل مختلف علاوه بر نحوه پخت، به‌طور عمده به ادویه‌جات به کار رفته در آن‌ها مربوط می‌شود.

به عنوان نمونه در  آشپزی هندی و بلوچی و پاکستانی  به علت استفاده فراوان از انواع مصالحه (ادویه) و طعم دهنده‌های گرم، طعم تند طعم غالب بر غذاها می‌باشد. اما این در هند بیشتر و پاکستان کمی کمتر و در جنوب ایران بلوچستان خیلی کم استفاده می‌شود.

استفاده اقوام مختلف از انواع ادویه‌جات به شرایط   اقلیمی  آن‌ها نیز بستگی فراوان دارد؛ مثلاً در در جنوب ایران از ادویه‌های مختلف و متنوعی استفاده می‌شود.

دکمه بازگشت به بالا