راز غول کتب مقدس فاش شد؛ قد جالوت چقدر بود؟

جالوت نامی که با عظمت و بزرگی عجین شده است، یکی از شخصیت‌های شناخته‌شده کتاب مقدس است که داستانش به نبرد معروف با داوود جوان گره خورده است. قد او به قدری بلند توصیف شده که تبدیل به نمادی از غول‌پیکری شده است. اما قد واقعی او چقدر بود؟ آیا این اندازه‌ها واقعی بودند یا بیشتر جنبه ادبی داشتند؟ دانشمندان و باستان‌شناسان اکنون پاسخی جالب به این پرسش ارائه می‌دهند.

کشف شواهدی از نابودی شهر باستانی قوم لوط با انفجار اتمی

قد جالوت در کتاب مقدس

جالوت که در متون مقدس عبری با نام گُلیات (Goliath) از او یاد می‌شود، در کتاب اول سموئیل جنگجویی از قوم فلسطینی معرفی شده که اسرائیلیان را به مبارزه‌ای تن‌به‌تن فرا می‌خواند. این بخش از کتاب مقدس، جزئیات دقیقی درباره ظاهر و قد گالیات ارائه می‌دهد. گفته شده که قد او «شش ذراع و یک وجب» است و زره برنزی او پنج هزار مثقال وزن دارد.

با این حال، بیشتر باستان‌شناسان بر این باورند که این اندازه‌گیری‌ها اغراق‌آمیز بوده‌اند. ترجمه‌های قدیمی‌تر کتاب مقدس، مانند سپتوآگینتا یا هَفتادگانی که بین قرن اول تا سوم پیش از میلاد نوشته شده است، قد گالیات را «چهار ذراع و یک وجب» ذکر کرده‌اند. این عدد در میان پژوهشگران به‌عنوان اندازه واقعی‌تر پذیرفته شده است.

ذراع و وجب چه معنایی دارند؟

ذراع در دوران باستان فاصله بین آرنج و نوک انگشت میانی بوده و وجب عرض دست را نشان می‌داده است. این اندازه‌ها در فرهنگ‌ها و مناطق مختلف متفاوت بودند. در مصر، ذراع استاندارد حدود ۵۲.۵ سانتی‌متر بود.

بر اساس این استاندارد، اگر قد جالوت شش ذراع و یک وجب بوده باشد، او حدود ۳.۲۸ متر قد داشته است. اما اگر چهار ذراع و یک وجب را در نظر بگیریم، قد او به ۲.۲۶ متر می‌رسد.

تحقیقات جدید نشان می‌دهند که قوم اسرائیل ممکن است از سیستم اندازه‌گیری متفاوتی استفاده کرده باشند. باستان‌شناسان با مطالعه دیوارهای شهر گت، زادگاه جالوت، واحدی معادل ۵۴ سانتی‌متر برای ذراع و ۲۲ سانتی‌متر برای وجب محاسبه کرده‌اند. با این حساب، قد جالوت حدود ۲.۳۸ متر بوده است.

آیا جالوت واقعاً یک غول بود؟

قد جالوت با توجه به میانگین قد مردان عصر برنز، که حدود ۱.۶ متر بوده است، او را به‌عنوان غولی در نظر معاصرانش جلوه می‌داد. اما آیا این اندازه‌گیری‌ها حقیقت داشت یا بیشتر جنبه نمادین داشتند؟

پروفسور جف چدویک، باستان‌شناس دانشگاه بریگام یانگ، استدلال می‌کند که عدد «چهار ذراع و یک وجب» ممکن است بیشتر یک ابزار ادبی باشد تا یک توصیف واقعی. جالب است که این اندازه دقیقاً با ضخامت دیوارهای شهر گت برابر است.

چدویک می‌گوید: «به نظر می‌رسد این توصیف ادبی به‌گونه‌ای طراحی شده که جالوت را به بزرگی دیوارهای یک شهر نشان دهد.» بنابراین ممکن است نویسندگان کتاب مقدس قصد داشته‌اند به‌جای ارائه یک عدد دقیق، تصویری از عظمت و شکوه او به نمایش بگذارند.

ژنتیک و راز قد گالیات

پروفسور پاتریک موریسون، متخصص ژنتیک در بیمارستان بلفاست، معتقد است که جالوت و دیگر غول‌های تاریخی احتمالاً به دلیل شرایطی نادر به نام آکرومگالی یا غول‌پیکری به چنین قدهای بلندی دست یافته‌اند. این وضعیت ناشی از تومورهایی است که عملکرد طبیعی غده هیپوفیز را مختل کرده و تولید هورمون رشد را بدون توقف ادامه می‌دهد.

در نوجوانی، این تومورها می‌توانند منجر به رشد غیرطبیعی قد شوند. اگر این بیماری در دوران بلوغ فعال باشد، پیش از بسته شدن صفحات رشد استخوان‌ها، فرد می‌تواند به قدی بسیار بلند برسد.

بر اساس کتاب مقدس، جالوت تنها فرد غول‌پیکر در خانواده‌اش نبوده و برادران و پسران او نیز جثه‌های بزرگی داشته‌اند. این نشان می‌دهد که ژنتیک نقشی کلیدی در غول‌پیکری خانواده او داشته است، درست مشابه آنچه امروزه در خانواده‌هایی با ژن AIP مشاهده می‌شود.

اگر جالوت به ژیگانتیسم مبتلا بوده باشد، قد او احتمالاً در حدود ۲.۱۳ تا ۲.۳۸ متر بوده است. با این حال، اگر قد او از این اندازه بیشتر می‌بود، احتمالاً پیش از رسیدن به میدان نبرد به دلیل نارسایی قلبی جان خود را از دست می‌داد.

آیا قد بلند برای جالوت نقطه‌ضعف بود؟

اگر جالوت به دلیل تومور هیپوفیز از ژیگانتیسم رنج می‌برد، این بیماری عوارض جانبی مهمی برای او داشته است:

• کاهش دید جانبی: تومور فشار زیادی به اعصاب بینایی وارد می‌کرده و میدان دید او را محدود می‌ساخته است. این مسئله ممکن است دلیل وجود همراهی بوده باشد که او را در میدان نبرد هدایت می‌کرد.
• ضعف عمومی: بزرگی اندام‌ها و فشار زیاد روی سیستم قلبی عروقی، موجب نارسایی‌های قلبی و عضلانی می‌شده است. بسیاری از غول‌ها توانایی بالا بردن بازوهایشان را نداشته‌اند، چه رسد به استفاده از سلاح‌های سنگین.
• استخوان‌بندی ضعیف: تومورها باعث شکنندگی استخوان‌ها، به‌ویژه جمجمه، می‌شدند.

این مشکلات ممکن است توضیح دهد که چرا جالوت نتوانست در برابر داوود مقاومت کند. ضربه سنگی که داوود با فلاخن پرتاب کرد، احتمالاً به نقطه‌ای از جمجمه جالوت اصابت کرد که به‌شدت ضعیف شده بود.