بهترین راهکارهای خانگی و علمی برای درمان سریع سکسکه

اجتناب کامل از سکسکه امکان‌پذیر نیست و متأسفانه برخی از افراد دچار سکسکه‌های مداوم و غیرقابل‌کنترل می‌شوند. چارلز آزبورن به مدت ۶۸ سال از سکسکه رنج می‌برد؛ از سال ۱۹۲۲ تا ۱۹۹۰. نام او به دلیل داشتن طولانی‌ترین سکسکه در کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت شد؛ تخمین زده می‌شود که آزبورن حدود ۴۳۰ میلیون بار سکسکه کرده باشد.

روش‌های مختلفی برای مقابله با سکسکه پیشنهاد شده‌اند، از جمله درمان‌های خانگی و روش‌های سنتی. ممکن است که این روش‌ها گاهی مؤثر باشند، اما هیچ‌کدام راهکاری تضمینی برای رهایی از سکسکه نیستند.

اگر شما به سکسکه‌های مداوم مبتلا نیستید و فقط گاهی به آن دچار می‌شوید، روش های علمی ارائه‌شده در این راهنما می‌توانند به شما کمک کند تا هر بار از شر آن خلاص شوید.

مرحله اول: بررسی روش‌های رایج برای درمان سکسکه

پیش از معرفی روش درمانی علمی، بهتر است که با برخی از روش‌های رایج و شناخته‌شده برای متوقف کردن سکسکه آشنا شوید. درمان‌های خانگی که ممکن است به توقف سکسکه کمک کنند، عبارت‌اند از:

• نفس خود را به مدت ۱۰ تا ۲۰ ثانیه حبس کنید.
• یک لیوان آب را سریع بنوشید.
• یک لیوان آب را بدون وقفه برای نفس کشیدن بنوشید.
• در حالت رکوع یک لیوان آب را سر بکشید.
• آب را قرقره کنید.
• به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانیه داخل یک کیسه کاغذی نفس بکشید.
• درجا بدوید یا فعالیت فیزیکی انجام دهید.
• حرکات کششی انجام دهید.
• زبان خود را به بیرون بکشید.
• یک تکه لیمو گاز بزنید.
• یک قاشق چای‌خوری سرکه سیب یا سرکه بالزامیک بخورید.
• کمی نمک یا شکر بخورید.
• مقداری شکر رو یا زیر زبان خود بگذارید.
• از کسی بخواهید که شما را بترساند.
• بازوی خود را نیشگون بگیرید.
• یک قاشق بزرگ کره بادام‌زمینی در دهان خود بگذارید و بدون جویدن آن را قورت دهید.
• هر ۵ تا ۱۰ ثانیه مقداری آب‌نمک بنوشید.

داروهایی برای درمان سکسکه

• باکلوفن: دارویی که به‌عنوان شل‌کننده عضلات و آرام‌بخش سیستم عصبی مرکزی استفاده می‌شود.
• کلرپرومازین: داروی ضدروان‌پریشی که برای درمان اختلالات روانی و سکسکه‌های شدید کاربرد دارد.
• متوکلوپرامید: دارویی برای مشکلات گوارشی که به تخلیه معده و کاهش حالت تهوع کمک می‌کند.
• گاباپنتین: دارویی برای درمان صرع، دردهای عصبی و برخی مشکلات دیگر.
• مهارکننده‌های پمپ پروتون: گروهی از داروها که تولید اسید معده را کاهش می‌دهند.
• لیدوکائین: دارویی که به‌صورت موضعی برای کاهش تحریکات عصبی استفاده می‌شود.
• هالوپریدول: داروی ضدروان‌پریشی که اثر آرام‌بخش دارد.

مصرف این داروها ممکن است در موارد خاص مؤثر باشد، اما اغلب برای سکسکه‌های موقت نیاز به راهکاری سریع‌تر خواهید داشت.