کم شدن میل جنسی چیست و چگونه درمان می شود؟
کم شدن میل جنسی: کاهش میل جنسی به مدت طولانی ، ممکن است برای برخی افراد نگران کننده باشد. گاهی اوقات می تواند یک شاخص سلامت عمومی باشد. این روزها کم شدن میل جنسی باعث نگرانی های زیادی در ارتباط با این موضوع شده زیرا بسیاری از روابط زناشویی را تحت تاثیر قرار داده و باعث دلسردی طرفین در زندگی مشترک شده است.
بسیاری از افراد ممکن است مواقعی داشته باشند که در حال و هوای رابطه جنسی هستند، و گاهی نسبت به آن بی تفاوت می شوند. اما اگر دائماً علاقه به رابطه جنسی را از دست می دهید و یا اصلاً بی میل هستید، ممکن است اختلال داشته باشید.این بیماری که اختلال میل جنسی کم‌فعال (HSDD) نیز نامیده می‌شود، بسیار شایع است.
کم شدن میل جنسی ممکن است که فقط برای مدتی اتفاق بیفتد، یا بارها در طول زندگی با آن دست و پنجه نرم کرده اید. پزشک یا درمانگر می‌تواند به شما در درمان اختلال میل و داشتن یک رابطه سالم کمک کند. برای درمان بی میلی جنسی با این مطلب از رابطه و ازدواج مجله اهل فان همراه باشید.
شاید جالب باشد: پسری که این علامت ها رو از خودش بروز می دهد قصد ازدواج ندارد!
بی میلی جنسی چیست؟
بی میلی جنسی عبارت است از فقدان مداوم میل جسمانی برای رابطه جنسی و فقدان فعالیت جنسی. تا جایی که حتی فکر کردن و تخیل درباره ی آن باعث ناراحتی شما می شود. برای مردان، علائم اختلال میل باید حداقل به مدت 6 ماه ادامه داشته باشد. برخی از افراد ممکن است به اختلال بیزاری جنسی (SAD) نیز مبتلا باشند، که در آن نسبت به هر گونه تماس جنسی با شریک زندگی خود احساس بیزاری می کنند.
چگونه متوجه شوید که دچار اختلال میل هستید؟
پزشک شما می تواند اختلال میل شما را بر اساس علائم شما تشخیص دهد. سوالاتی که به طور معمول از شما پرسیده می شوند عبارتند از:
- آیا میل شما کمتر از گذشته است؟
- آیا عدم تمایل شما باعث ناراحتی شما می شود؟
- آیا کمبود میل جنسی یا فعالیت جنسی باعث ایجاد مشکلاتی در رابطه یا زندگی عاشقانه شما شده است؟
- کم شدن میل جنسی
- عدم داشتن تخیلات یا افکار جنسی
- از تماس جنسی یا تناسلی با شریک زندگی خود اجتناب کنید
- ناراحتی از فکر داشتن رابطه جنسی
ناراحتی ناشی از کمبود میل جنسی و فعالیت جنسی مهمترین علامت است. پزشک شما هرگونه علت پزشکی یا مصرف مواد در شما را بررسی می کند. یکی از دلایل مرتبط دیگر می تواند اختلال در سلامت روان باشد که به صورت دقیق مورد آزمایش قرار می گیرد.
برخی از مردان به اختلال نعوظ دچارند که بایستی به پزشک معالج مراجعه کنند. پزشک شما میزان تستوسترون شما را اندازه می گیرد چرا که مقدار پایین این هورمون باعث کاهش میل جنسی می شود.
چه کسی به اختلال میل مبتلا می شود؟
این اختلال در زنان و مردان به وجود می آید ودر هر بازه سنی اتفاق می افتد. با این حال، در زنان شایع تر از مردان است. برخی تخمین ها می گویند که از هر 10 زن 1 نفر مبتلا به این مشکل است و به طور کلی 32 درصد از زنان و 15 درصد از مردان ممکن است چند ماه این حس را تجربه کنند.
- عدم تعادل شیمیایی: سطوح مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی ممکن است خاموش باشد، که میل و عملکرد جنسی را مختل می کند.
- سلامت روان : اضطراب، افسردگی، مشکلات مربوط به تصویر بدن، اعتماد به نفس پایین، یا سوء استفاده جنسی یا فیزیکی در گذشته
- مشکلات رابطه: دعوا با شریک زندگی خود، عدم اعتماد به شریک زندگی خود
- مشکلات خواب : برای رابطه جنسی خیلی خسته هستید
- هورمونی: سطوح پایین هورمون های جنسی مانند تستوسترون یا هورمون تیروئید یا یائسگی در زنان
- عوارض جانبی دارو: داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد اضطراب ، درمان های درد ، داروهای ضد روان پریشی، شیمی درمانی ، داروهای فشار خون ، داروهای سرکوب کننده هورمون سرطان
- بیماری های گوارشی: بیماری التهابی روده ، بیماری کرون، کولیت یا داروهای مورد استفاده برای درمان این بیماری ها
- سایر بیماری های جسمی: دیابت، سرطان، بی اختیاری ادرار، ام اس، بیماری قلبی ، بیماری تیروئید ، بیماری آدیسون، بیماری کوشینگ ، ضایعات مغزی لوب تمپورال ، نارسایی کلیه، سکته مغزی ، HIV
- مادر شدن: بارداری ، زایمان و زایمان ، یا شیردهی
- افزایش سن : برخی از افراد میل جنسی خود را از دست می دهند یا تمایل به داشتن رابطه جنسی را در سنین بالاتر از دست می دهند.
چند راهکار برای درمان بی میلی جنسی:
_تمرینات ورزشی برای کم شدن میل جنسی( مانند کگل)
هم زنان و هم مردان می توانند جریان خون، حس و عملکرد جنسی را در اندام تناسلی خود با کگل یا تمرینات کف لگن بهبود بخشند. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند به شما در انجام صحیح تمرینات کمک کند. ست های 10-15 تمرینی کگل را سه بار در روز انجام دهید.
ورزش می تواند آمادگی جسمانی، خلق و خوی و سطح انرژی شما را بهبود بخشد. اگر استرس میل شما را کاهش داده است، راه‌هایی برای آرامش پیدا کنید، از جمله تمرینات تنفسی، مدیتیشن یا فقط خواب بیشتر. مصرف الکل را کاهش دهید، سیگار نکشید و مصرف مواد مخدر را متوقف کنید.
- روان درمانی ، زوج درمانی یا رابطه جنسی: به شما این امکان را می دهد که در مورد علائم اختلال میل خود با یک متخصص صحبت کنید که می تواند به شما در رسیدگی به مسائل سلامت روان کمک کند. درمانگر شما ممکن است پیشبازی های جنسی یا تکنیک های جنسی را برای کمک به شما و شریک زندگی تان تجویز نماید.
- درمان شناختی-رفتاری: اختلال میل می تواند ناشی از افسردگی، اضطراب یا دیگر موارد باشد که با درمان آنها این اختلال نیز برطرف خواهد شد.. درمانگر به شما کمک می کند تا روی افکار منفی مرتبط با رابطه جنسی تمرکز کنید و یاد بگیرید که با آنها کنار بیایید.
برخی داروها نیز ممکن است به درمان علائم اختلال میل، افزایش میل جنسی یا بهبود عملکرد جنسی کمک کنند. دو داروی جدیدتر توسط FDA برای درمان اختلال میل در زنان یائسه تایید شده است که عبارتند از :
- فلیبانسرین: قرصی است که یک بار در روز مصرف می شود. فلیبانسرین انتقال دهنده های عصبی یا مواد شیمیایی مغز را دوباره متعادل می کند تا هیجان و میل جنسی را بازیابی کند.
- Bremelanotide : حداقل 45 دقیقه قبل از اینکه قصد داشته باشید رابطه جنسی داشته باشید، زیر پوست تزریق می شود. این دارو میل جنسی را بهبود می بخشد و ناراحتی مرتبط با اختلال میل را کاهش می دهد.
