با توجه به پیر شدن جمعیت جهان، صنایع مراقبت‌های بهداشتی مرتبط با سن به سرعت در حال گسترش هستند. طبق آخرین تخمین‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO)، این امر منجر به کمبود حدود چهار میلیون متخصص پزشکی شده است. در نتیجه، کشورها در تلاش هستند تا پزشکان آموزش‌دیده در کشورهای دیگر را جذب کنند و از این طریق نیروی کار پزشکی خود را تقویت نمایند. اینفوگرافی زیر، سهم پزشکان آموزش‌دیده در خارج را در کشورهای اروپایی براساس آخرین داده‌های موجود از سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) نشان می‌دهد.

کشورهای اروپایی متکی به پزشکان آموزش‌دیده در کشورهای دیگر

اقتصادهای ثروتمند اتحادیه اروپا به شدت به متخصصان بهداشت و درمان آموزش‌دیده در خارج وابسته هستند. به عنوان مثال در نروژ، سوئیس و ایرلند، حدود ۴۰٪ از تمام پزشکان، دوره آموزشی خود را در خارج از کشور می‌گذرانند.

نکته: مجموعه داده‌های مورد استناد، تمام اروپا را پوشش نمی‌دهد. تنها کشورهایی که آمار آنها در دسترس بوده در این جدول و نقشه گنجانده شده‌اند.

این روند رو به افزایش است. یورونیوز گزارش داده که در سوئیس، سهم پزشکان آموزش‌دیده در خارج از ۲۵٪ بین سال‌های ۲۰۰۰-۲۰۱۰ به نزدیک ۴۰٪ در دهه بعد افزایش یافته است.

این استخدام بین‌المللی یک اثر دومینو وار در اروپا ایجاد کرده است. طبق گزارش یورونیوز، همانطور که پزشکان آلمانی به سوئیس یا اتریش مهاجرت می‌کنند، پزشکان از کشورهای همسایه برای پر کردن خلأ بهداشت و درمان به آلمان می‌آیند.

به نوبه خود، متخصصان از کشورهای غیر اتحادیه اروپا جایگزین کسانی می‌شوند که به غرب مهاجرت کرده‌اند و این چرخه ادامه می‌یابد.

این جابجایی یک پیامد با حاصل جمع صفر دارد، به طوری که کشورهای با درآمد پایین‌تر بار اصلی فرار مغزها را متحمل می‌شوند، زیرا پزشکان آنها برای مشاغل با حقوق بالاتر به جای دیگری می‌روند.

در نتیجه، دستورالعمل‌های سازمان جهانی بهداشت بیان می‌کند که کشورها نباید از ۵۵ کشور در حال توسعه که در حال حاضر با کمبود پزشک مواجه هستند، نیرو جذب کنند.

با این حال، این داده‌ها می‌توانند جنبه‌های ظریف دیگری از آموزش پزشکی را پنهان کنند. به عنوان مثال، بسیاری از نروژی‌ها برای آموزش به خارج از کشور می‌روند – اغلب با کمک مالی از دولت خود – و پس از اخذ گواهینامه، برای طبابت به کشور خود بازمی‌گردند.