چرا جنگجویان باستانی شمال اروپا «قاشق» با خودشان حمل میکردند؟ (+عکس)
این یافته‌ها که با تلاش‌های مشترک باستان‌شناسان و زیست‌شناسان انجام شده، گواه استفاده‌ی گسترده از داروهای محرک طبیعی میان مردم ژرمن در دوره رومی است. استفاده از چنین موادی نه تنها در جنگ، بلکه در روال‌های دارویی و آیینی نیز می‌توانسته حیاتی باشد. این یافته نمایانگر دانش پیچیده‌ی مردمان آن زمان از منابع طبیعی و کاربردهای آنها است.
به گزارش فرادید، دست‌سازه‌های کوچک قاشق‌مانند یافت‌شده در محوطه‌های باستان‌شناسی در سراسر اروپای شمالی که متصل به کمربندهای جنگجویان بودند، احتمالاً برای اندازه‌گیری و پخش محرک‌ها پیش از نبرد کاربرد داشته‌اند.
در حالی که استفاده از مواد مخدری مانند تریاک در یونان و روم باستان به کمک سوابق تاریخی و یافته‌های باستان‌شناسی به خوبی مستند شده، شواهد کمی از همین رفتار میان مردمان به اصطلاح بربر که فراتر از امپراتوری روم می‌زیستند، وجود دارد. از دید تاریخی، گمان می‌رفت که این گروه‌ها بیشتر الکل مصرف میکردند و استفاده محدودی از سایر مواد روانگردان داشتند.
اطلاعات جدید از تحلیل‌های امروزی
با این حال، تجزیه و تحلیل‌های جدید به رهبری باستان‌شناس، پروفسور آندری کوکوفسکی و زیست‌شناسان دانشگاه ماریا کوری-اسکلودووسکا در لهستان، این دیدگاه را به چالش کشیده و اطلاعات جدیدی درباره استفاده احتمالی از محرک‌ها در این جوامع باستانی ارائه کرده است.
محققان ۲۴۱ شیء قاشق‌مانند کوچک را که در ۱۱۶ مکان مربوط به دوره رومی بود شناسایی و طبقه‌بندی کردند. این مکان‌ها در اصل مکان‌های مردابی و گورهایی در اسکاندیناوی، آلمان و لهستان امروزی بودند. این اشیاء دارای دسته‌هایی به طول ۴۰ تا ۷۰ میلی‌متر و یک کاسه مقعر یا یک دایره صاف به ابعاد ۱۰ تا ۲۰ میلی‌متر هستند و آنها را به کمربند متصل میکردند.
نقش محرک‌ها در جنگ‌های باستانی
همه این اشیاء همراه با وسایل مورد استفاده در جنگ پیدا شدند. شاید در طول تاریخ محرک‌ها به طور گسترده برای ایجاد انگیزه در سربازان و افزایش تلاش آنها و همچنین کاهش استرس و ترس ناشی از جنگ استفاده شده باشند. چه بسا جنگجویان از این اشیاء برای اندازه‌گیری مقدار مناسب محرک و اثرات مطلوب و کاهش احتمال مصرف بیش از حد استفاده میکردند.
پروفسور کوکوفسکی و همکارانش بررسی کردند که کدام محرک‌ها می‌توانسته در دسترس جوامع ژرمنی دوره رومی وجود داشته باشد، گیاهانی که به صورت محلی جمع‌آوری می‌شدند یا به شکل خشک از مناطق دورتر به دست آنها می‌رسیدند. آنها به این نتیجه رسیدند که به احتمال زیاد مردم ژرمن به طیف وسیعی از مواد دسترسی داشتند که می‌توانستند به شکل محرک عمل کنند از جمله خشخاش، رازک، کنف، حنبن، بلادون و قارچ‌های مختلف. اینها را می‌شد به شکل مایع، به ویژه محلول در الکل یا به صورت پودر مصرف کرد.
پیامدهای استفاده از محرک در جوامع آلمانی
محققان به این نتیجه رسیدند که استفاده از مواد محرک توسط مردم ژرمن اروپای شمالی می‌توانسته در طول درگیری‌های نظامی دوره رومی بسیار گسترده باشد. افزون بر این، برای تأمین مقدار و نوع محرکهای مورد نیاز، به دانش و سازماندهی قابل‌توجهی نیاز بود.
محققان باور دارند محرک‌ها شاید برای اهداف غیرجنگی، مانند پزشکی و مناسک نیز کاربرد داشتند: «تصور ما اینست که آگاهی از اثرات انواع مختلف محرکهای طبیعی بر بدن انسان، مستلزم آگاهی از روش اثر کردن آنها، روش‌های مصرف آنها و میل به استفاده آگاهانه از این ثروت برای اهداف دارویی و آیینی بود.»
