در قرن نوزدهم، نیویورک سیتی به عنوان بزرگ‌ترین و پرجنب‌وجوش‌ترین شهر آمریکا جایگاه خود را تثبیت کرد. این شهر در آن زمان به یک کلان‌شهر پررونق تبدیل شد که افراد تأثیرگذار و کارآفرینان بلندپرواز را به خود جذب می‌کرد.
به گزارش فرادید؛ البته با وجود پیشرفت‌های قابل‌توجه، نیویورک با چالش‌های بزرگی نیز روبه‌رو بود؛ محله‌هایی که به فقر و جرم‌وجنایت شهرت داشتند و همینطور شورش‌های خشونت‌بار سربازگیری سال ۱۸۶۳ از جمله مشکلات جدی این دوران بودند. با این حال این شهر همچنان گسترش یافت و شکوفا شد.
راه‌آهن هوایی نیویورک در کوئنتیز اسلیپ – حدود دهه ۱۸۷۰
در سال ۱۸۷۰، لانگ آیلند سیتی در منطقه کوئینز تأسیس شد و چهار سال بعد، منطقه برانکس غربی به نیویورک سیتی ملحق شد. این دوران که بعدها به «عصر طلایی» معروف شد، شاهد پیشرفت‌های بزرگی در زیرساخت‌ها و فناوری بود، هرچند همراه با نابرابری‌های اجتماعی چشمگیر نیز بود.
جمعیت شهر با سرعتی فراتر از ظرفیت منابع آن رشد کرد و این امر تعادلی پیچیده میان پیشرفت و مشکلات ناشی از ازدحام جمعیت ایجاد کرد.
راه‌آهن هوایی؛ دهۀ 1870
چهره‌ی نیویورک در دهه‌ی ۱۸۷۰ بازتابی از تغییرات اجتماعی آن بود. توسعه‌ی سریع بیمارستان‌ها، عمدتاً تحت مدیریت گروه‌های مذهبی و قومی، نشان‌دهنده‌ی افزایش توجه به رفاه عمومی بود. این بیمارستان‌ها که از نوانخانه‌های ابتدایی تکامل یافته بودند، عمدتاً به اقشار فقیر خدماتی مانند مراقبت‌های اولیه، غذا و سرپناه ارائه می‌دادند.
منظرۀ اسکله و حمل و نقل دریایی؛ 1870
در سطح ایالتی نیز نیویورک تحولات مهمی را تجربه کرد. کانال ایری که دهه‌ها قبل ساخته شده بود، همچنان به رشد اقتصادی ایالت کمک می‌کرد و نیویورک را به دریاچه‌های بزرگ متصل کرده و آن را به یک مرکز تجاری کلیدی تبدیل می‌کرد. شهر آلبانی (پایتخت ایالت) نیز با رونق در صنایع تولیدی و سیاست توسعه یافت. در همین حال، مناطق شمالی نیویورک به مراکز کشاورزی و صنعتی تبدیل شدند که به شکوفایی کلی ایالت کمک کردند.
پل معلق نیاگارا؛ 1871
اسکله نیویورک؛ 1870
